საუბრები ბიბლიაზე - ბიბლიის აპოლოგეტიკა. თ. X - აპოკალიფსისი

"ცანი უთხრობენ დიდებასა ღმრთისასა და ქმნილსა ჴელთა მისთასა მიუთხრობს სამყარო. დღე დღესა აუწყებს სიტყუასა და ღამე ღამესა მიუთხრობს მეცნიერებასა" (ფსალმ. 18:2-3).

აი ასე, პირდაპირ უთითებს ბიბლია კავშირზე ასტრონომიასთან და სამყაროში ღმრთის დიდების გამოვლინებასთან! ვარსკვლავიანი ცა თითქოსდა გადაშლილი წიგნია, რომელიც, ბიბლიის მსგავსად, წმიდაა, ამიტომაც ერთსა და მეორე გამოცხადებებს შორის შეუძლებელია იყოს წინააღმდეგობა.

მოდი, ამ დიდ საგანს უფრო მჭიდროდ მივუახლოვდეთ და განვიხილოთ იგი ღია ფაქტების შუქზე.

თუკი ვარსკვლავიან და მოწმენდილ ცას ღამით შევხედავთ, მიწის ზედაპირის მოცემული წერტილიდან უბრალო და შეუიარაღებელი თვალითაც დავინახავთ 3000-მდე ვარსკვლავს, ხოლო მთელ ცის კაბადონზე 8000-მდე, მაგრამ ტელესკოპის დახმარებით 100 მილიონ ვარსკვლავამდე დათვლა ხერხდება, ხოლო ფოტოგრაფიული ფირფიტის დახმარებით შესაძლოა 1000 მილიონი ვარსკვლავის დანახვა! ამასთან ზოგიერთი ვარსკვლავი 1000-ჯერ მეტად ანათბს, ვიდრე ჩვენი მზე. შესაძლოა ხილული ვარსკვლავების მიღმა კიდევ მირიადობით სამყაროები არსებობდეს, რომელთა შესახებაც ჩვენ არანაირი წარმოდგენა არ გვაქვს. ისინი გაბნეულია ყოვლისშემძლე შემოქმედის მიერ სამყაროს უსაზღვრო სივრცეში და ბრწყინავენ თავიანთ ადგილებზე, მიუხედავად იმისა, ხედავს მათ ჩვენი თვალი თუ მიუწვდომელია თვით ტელესკოპისა და ფოტოაპარატისთვის.

უნებლიედ უდიდესი ღვთისმოშიშება გიპყრობს, როდესაც ცდილობ წარმოიდგინო, რომ ცენტავრის ალფა, ყველაზე ახლოს მდებარე ვარსკვლავი ყველა ვარსკვლავს შორის, ოცდა ხუთი ბილიონი მილითაა დაშორებული დედამიწას, ასე რომ, მისი ნათება, რომელიც წამში 186 000 მილს გადის, ჩვენამდე რომ მოაღწიოს 4 წელიწადს ანდომებს. რაც შეეხება ჩვენთვის ცნობილ სხვა ვარსკვლავებს, ისინი იმდენად არიან დაშორებულნი დედამიწას, რომ ვერანაირი მათემატიკური გამოთვლა ვერ გამოხატავს იმ სიშორეს, რომელიც მათ დედამიწას აშორებს. თავბრუ გეხვევა, როდესაც იფიქრებ იმის შესახებ, რომ ზოგიერთი ვარკსვლავის სინათლე, რომელიც წარმოუდგენელი სიჩქარით მოძრაობს, 1000 წელს ანდომებს, რათა ჩვენს პლანეტამდე მოაღწიოს.

არცთუ დიდი ხნის წინ გაკეთდა ღირსშესანიშნავი აღმოჩენა, რომ ჩვენი ცის მირიადობით ვარსკვლავი თითქოსდა ორ არმიად არის დაყოფილი, რომლებიც ურთიერთსაწინააღმდეგო მიმართულებით მიქრიან ორი დიადი პროცესიის სახით, თანაც წელიწადში 400 მლნ. მილის სიჩქარით. საით და რატომ მოძრაობენ ისინი? ეს ადამიანის გონებისთვის მიუწვდომელია. ჩვენ შეგვიძლია მხოლოდ ქედი მოვიხაროთ და ფსალმუნთმგალობელთან ერთად ვთქვათ: " რამეთუ ვიხილნე მე ცანი, ქმნილნი თითთა შენთანი, მთოვარე და ვარსკულავები, რომელ შენ დააფუძნენ. რაჲ არს კაცი, რამეთუ მოიჴსენე მისი, ანუ ძე კაცისა, რამეთუ მოხედავ მას?" (ფსალმ. 8:4-5).

ამის შემდეგ რაოდენ გასაოცარია ყველა ის საკვირველი გამოცხადება ცაზე, რომელიც წმიდა წერილშია მოცემული. განა ისინი კიდევ ერთხელ არ გვიმტკიცებენ, რომ ბიბლია უბრალო ადამიანური გენიის ნაყოფი როდია, არამედ ეს არის უზენაესი გონის წიგნი, რომელმაც სამყაროს საიდუმლოებები უწყის. ბიბლია სამეცნიერო ტრაქტატი არ არის, მაგრამ, რამდენი სამეცნიერო ჭეშმარიტებაა მასში მოცემული, რამდენი ფაქტი და განსაზღვრება! ასტრონომიას ასევე შეუძლია ისარგებლოს მისით, და ამოიღო კიდევაც მისგან მრავალი უდიადესი ფორმულა.

დაბადების წიგნის 1:3-ის საფუძველზე, ბევრს დავობენ ნათლის წამოშობის ფაქტზე, რომელიც მზეზე უფრო ადრე გაჩნდა. არადა, ჰუმბოლდტმა დაამტკიცა, რომ "მზე არ წარმოადგენს ნათლის ერთადერთ წყაროს დედამიწისთვის, რომ მას (დედამიწას) გარკვეულ პირობებში თვითონაც ძალუძს მანათობელი გახდეს". ვინ აუწყა მოსეს ასეთი საიდუმლო მის აღმოჩენამდე 3000 წლით ადრე?

"ღმერთი არის ნათელი" - აი უდიდესი არგუმენტი; ვინც ღმერთი შეიცნო ის ნათელსაც შეიცნობს, რადგან ნათლის ჭეშმარიტი წყარო არის ღმერთი. გამოცხ. 21:23-ში მომავლის ქალაქზე (განახლებულ დედამიწაზე) ვკითხულობთ, რომ მას პირდაპირ ღმერთი გაანათებს: "ქალაქს არც მზე სჭირდება მანათობლად და არც მთვარე, რადგანაც ღვთის დიდებამ გაანათა იგი..." (გამოცხ. 21:3). ღმრთის ნათლის ერთ სხივს შეუძლია ბნელი ნათლად აქციოს; განა ამაზე არ მიანიშნებს შესაქმის ღვთაებრივი მეთოდი: "თქვა ღმერთმა: იყოს ნათელი! და იქმნა ნათელი". აქ არავინაა იმაზე უფრო დიდი, ვიდრე თვით შემოქმედი. შესაქმის მეოთხე დღეს შემოქმედი თავს უყრის მის მიერვე გამოსხივებულ ნათელს ერთ წყაროში, მზეში, და იმ დროიდან მისგან იღვრება სითბო და ნათელი, რომელსაც მოაქვს სიმყუდროვე და კურთხევა კაცობრიობისთვის. მზე, ამიტომაც, შეიძლება ბრწყინვალე წინასახედ გამოდგეს იმისა, ვინც არის "ბრწყინვალება დიდებისა" (ებრ. 1:3) და "მზე სიმართლისა", რომელიც ამოუბრწყინდებათ "მისი სახელის მოშიშთ" (მალ. 4:2). მაშინ კვლავ აღმოანათებს ნათელი მზის გარეშე, ოღონდ უკვე აღარავინ იქნება კრიტიკოსი, რათა შარი მოსდოს ამ მოვლენას. იმიტომ ხომ არ მიაჩნდათ ძველ ხალხებს მზე უზენაეს ღვთაებად?

ყურადღება უნდა მივაქციოთ იმას, რომ "ნათელი" არ ყოფილა შექმნილი. ნათელი არ წარმოადგენს ნივთიერებას, ამიტომაც ის ხელთუქმნელია. ღმერთმა ბუკვალურად უბრძანა ნათელს ყოფიერებად მოსვლა, და ის გაჩნდა. ნათელი არის ეთერის ხშირი ტალღობრივი რხევის შედეგი, მსგავსად იმისა, როგორც ხმა არის საჰაერო ტალღების რხევა. ნათელი - მოძრაობაა, მისი საბინადრო გზაშია, რადგან ის მოძრაობს წამში 186000 მილის სიჩქარით.